تاريخچه ورزش پاركور

لايو بت

تاريخ

در اروپاي غربي ، پيشكسوت پاركور توسط افسر نيروي دريايي فرانسه ژرژ هبرت ، كه قبل از جنگ جهاني اول مهارت هاي ورزشي را براساس الگوهاي قبايل بومي كه در آفريقا ملاقات كرده بود ، ارتقا داد. وي خاطرنشان كرد ، "بدن آنها با شكوه ، انعطاف پذير ، زيرك ، ماهر ، پايدار و مقاوم بود ، اما با اين وجود هيچ معلم ديگري در ژيمناستيك به جز زندگي خود در طبيعت نداشتند.

 -پير ، مارتينيك ، اعتقاد خود را تقويت كرد كه مهارت ورزشي بايد با شجاعت و نوع دوستي تركيب شود. هبرت معلم تربيت بدني در كالج ريمز در فرانسه شد. هبرت جلسه "méthode naturelle" (روش طبيعي) را تشكيل داد كه متشكل از ده گروه اساسي بود: پياده روي ، دويدن ، پريدن ، حركت چهار پا ، كوهنوردي ، متعادل كردن ، پرتاب ، بلند كردن ، دفاع از خود و شنا. اينها براي توسعه "سه نيروي اصلي" بود: انرژي (قدرت اراده ، شجاعت ، خونسردي و استحكام) ، اخلاقي (خيرخواهي ، كمك ، افتخار و صداقت) و جسمي (عضلات و نفس). در طول جنگ جهاني اول و جنگ جهاني دوم ، تدريس به گسترش خود ادامه داد و به سيستم استاندارد آموزش و آموزش نظامي فرانسه تبديل شد. با الهام از هبرت ، يك معمار سوئيسي "اولين دوره آموزشي" با مانع نظامي - "parcours du battletant" را توسعه داد ، كه اكنون در آموزش نظامي استاندارد است و منجر به توسعه مسيرهاي تناسب اندام غيرنظامي و دوره هاي اطمينان مي شود.

به يك تمرين كننده پاركور ردياب گفته مي شود كه فرم زنانه آن traceuse است.آنها اسم هايي هستند كه از فعل ردياب فرانسوي گرفته شده اند ، كه به طور معمول به معني "رديابي" است ، مانند "رديابي مسير" ، با اشاره به ترسيم.  فعل ردياب كه به طور مشهور به كار رفته است به معني: "عجله كردن" است. اصطلاح ردياب در اصل نام يك گروه پاركور به رهبري ديويد بل بود كه شامل سباستين فوكان و استفان ويگروكس بود.

مربا به جلسه ردياب ها اشاره دارد كه شامل آموزشهايي است كه از ساعاتي تا چند روز طول مي كشد ، اغلب با افراد از شهرهاي مختلف. اولين مربا پاركور در ژوئيه سال 2002 توسط رومين دروت ، با حضور ده نفر از جمله سباستين فوكان و استفان ويگرو ، برگزار شد.