شطرنج باستاني

لايو بت

قديمي ترين مصنوعات شطرنج باستان شناسي ، قطعات عاج ، در افراسياب باستان ، سمرقند امروزي ، در ازبكستان ، آسياي ميانه ، حفاري شده و قدمت آنها حدود 760 قدمت است كه احتمالاً برخي از آنها قديمي تر هستند. قديمي ترين كتاب راهنماي شطرنج شناخته شده به زبان عربي بود و مربوط به 840–850 است كه توسط العدلي الرومي (800–870) ، يك شطرنج باز مشهور عرب ، با عنوان كتاب آش شترنج (كتاب شطرنج) نوشته شده است. اين يك نسخه خطي گمشده است ، اما در آثار بعدي به آن اشاره شده است.

مهاجرت شرقي شطرنج ، به چين و جنوب شرقي آسيا ، حتي مدارك كمتري نسبت به مهاجرت آن به غرب دارد. اولين اشاره به شطرنج چين ، به نام xiàngqí called ، در كتابي با عنوان Xuán guaì lù 玄 怪 appears ("ركورد اسرارآميز و عجيب") وجود دارد كه قدمت آن به حدود 800 سال مي رسد. در عوض ، برخي ادعا مي كنند كه شطرنج از شطرنج چيني يا يك از پيشينيان آن ، اگرچه اين مورد مناقشه قرار گرفته است.

اين بازي حداقل با سه مسير به اروپاي غربي و روسيه رسيد كه اولين آن در قرن 9 بود. در سال 1000 ، آن را در سراسر ايبرياي مسلمان و اروپا لاتين گسترش داده بود. يك شعر لاتين de scachis مربوط به اواخر قرن 10 در ابي Einsiedeln حفظ شده است. يك نسخه خطي معروف قرن سيزدهم كه شامل شترنج ، تخته نرد و تاس است با عنوان Libro de los juegos شناخته مي شود.
1200–1700: خاستگاه بازي مدرن
شواليه هاي معبد در حال بازي شطرنج ، Libro de los juegos ، 1283

در حدود سال 1200 ، قوانين شترنج در جنوب اروپا شروع به اصلاح كرد و در حدود سال 1475 ، چندين تغيير عمده باعث شد اين بازي اساساً همانطور كه امروزه شناخته شده است ، انجام شود. اين قوانين مدرن براي اقدامات اساسي در ايتاليا و اسپانيا تصويب شده بود.

Pawns در اولين حركت خود گزينه پيشرفت دو ميدان را بدست آورد ، در حالي كه اسقف ها و ملكه ها توانايي هاي مدرن خود را كسب كردند. ملكه در اواخر قرن دهم قطعه شطرنج وزيري قبلي را جايگزين كرد و در قرن پانزدهم قدرتمندترين قطعه شد ؛ در نتيجه ، از شطرنج مدرن به عنوان "شطرنج كوئين" يا "شطرنج ملكه ديوانه" ياد مي شد. قلعه گيري ، ناشي از "جهش پادشاهان" است كه معمولاً در تركيب با يك پياده يا يك حركت صخره اي براي رسيدن به امنيت پادشاه انجام مي شود. اين قوانين جديد به سرعت در سراسر اروپاي غربي گسترش يافت.