منطقه ورزش رزمي كاپوئرا

لايو بت

ايده آل كپوئرا آنگولا حفظ كاپورا تا حد ممكن به ريشه هاي آن است. استراتژيك بودن آن مشخص مي شود ، حركات دزدكي حركت بسته به شرايطي كه به صورت ايستاده يا نزديك زمين انجام مي شوند ، به سنتهاي بدخيمي ، بدرفتاري و غيرقابل پيش بيني بودن كپوئراي اصلي اهميت مي دهد.

شكل گيري معمولي موسيقي باتريا در نوار كاپوئيرا آنگولا سه بريمباوس ، دو پانديرو ، يك اتاباك ، يك آگوگو و يك گانزوا است.

منطقه كاپوئرا

Capoeira Regional شروع به شكل گيري در دهه 1920 كرد ، زماني كه Mestre Bimba با دانشجوي آينده خود ، José Cisnando Lima ملاقات كرد. هر دو معتقد بودند كه كاپوئرا جنبه نظامي خود را از دست مي دهد و نتيجه گرفتند كه نياز به تقويت و ساختاردهي مجدد آن وجود دارد. Bimba sequencias de ensino خود را (تركيبي از آموزش) ايجاد كرد و اولين روش تدريس capoeira را ايجاد كرد. با توصيه Cisnando ، Bimba تصميم گرفت كه سبك خود را Luta Regional Baiana بنامد ، زيرا كاپوئرا در آن زمان هنوز غيرقانوني بود.

اساس منطقه Capoeira همان capoeira اصلي است ، بدون بسياري از جنبه هايي كه در يك مبارزه واقعي غير عملي بود ، با جعل كمتر و عينيت بيشتر. تمركز عمدتاً بر حمله ، طفره رفتن و ضد حمله است و به دقت و نظم اهميت زيادي مي دهد. بيمبا همچنين چند حركت از هنرهاي ديگر ، به ويژه batuque ، يك بازي قديمي مبارزه خياباني كه توسط پدرش اختراع شده است ، اضافه كرد. [42] استفاده از پرش يا آكروباتيك هوايي به حداقل ممكن مي رسد ، زيرا يكي از پايه هاي آن هميشه محكم نگه داشتن حداقل يك دست يا پا به زمين است. Mestre Bimba غالباً مي گفت ، "o chão é amigo do capoeirista" (كف اتاق دوست capoeirista است).

Capoeira Regional همچنين اولين روش رتبه بندي را در capoeira معرفي كرد. منطقه اي داراي سه سطح بود: كالورو (دانش آموز اول) ، فرمادو (فارغ التحصيل) و formado especializado (متخصص). پس از سال 1964 ، هنگامي كه دانش آموزي يك دوره را به پايان رساند ، مراسم جشن ويژه اي برگزار شد و در پايان معلم گره زد و يك روسري ابريشمي را به گردن كاپوئريستا بست.

سنت هاي بازي roda و capoeira حفظ شد ، و براي استفاده از آنچه در طول آموزش آموخته شد استفاده مي شد. با اين حال ، ابزار آلات موسيقي تغيير كرد و توسط يك بريمبو و دو پانديرو ساخته شد.